سوگواره

در ارتحال ملکوتی عارف باللّه جناب شیخ قربان علی ترخان(ره)

 

مصیبت عُظمای عشق

 

بر این مصیبت عظمای عشق اشک باید ریخت

از این فراق جگرسوز داد باید زد

ز آه سرد به مهتاب هاله ای باید

که سرو را به گلستانِ یار شاخه شکست!

 

نقطۀ نون...!

 

دل خـمـارکـشانـت بـه مـیـکـده خون است                 ببین ز هجر تو احوال عـاشـقـان چون است

دمـی بـه مـحفـل رنـدان درآ و شاهد بـاش                 که بی تو باده به جام صـبوحیان خون است

معـاشـران چـو درآیـنـد مـحـض عـرض نـیـاز                 مـثـال شمـع وجــود تـــو نـقـطـۀ نـون است

بـیــا و چـهـره بـرافـروز و جـان مــا بـسـتـان                 که دیده بی رخ ماهـت بسان جیحون است

 

«ندیم»

 

****

 

افـتـادگـان ســیـل غـمـت دل­شـکسـته اند                  در سـاحتی که هیچ به سـاحل امید نیست!

 

****

 

در سـوگ آفتاب...!

 

 ای یاد مــاه روی تــو و فـیـض ساحـتـت               روشن تــریــن دلـیـــل غـم و آه و زاری ام

چون زهره دیدگـان تو در سایه سار صبح              با ناز خفت و این من و شب زنده ­داری ام

در سوگ آفتاب چسان می توان نشست؟!            پــایـــنــده اســت آیـــنــــۀ ذات بـــاری ام 

   آیــا بــُوَد ز یـُمـن جـمـال مـنـیـر خـویــش              روشـن کـنــی سـرای سـیــه روزگـاری ام؟!

کـی مـی رسی بـه داد دل بـی قـرار من؟!           جانـم بـه لـب رسیـد ز چشـم انتـظاری ام

دردا کـه خـدمـتـی بسـزا نیسـت مـمکنم             شاید که خون بگـریم از این شرمساری ام

 

****

 

تنهاترین غریب

 

 

روز پنجشنبه 24 آبان 1386 مقارن با 4 ذي القعده 1428 در سوگ اسوۀ صبر و تقوا، عارف ربّانی، موحّد کامل

جناب عالی تبار شیخ قربان علی ترخان - قَدَّسَ اللّهُ نَفسَهُ الزَّکِیَّة - انشا شد.

 

وَ سَلامٌ عَلَیهِ یَومَ وُلِدَ وَ یَومَ ماتَ وَ یَومَ یُبعَثُ حَیّاً!

برچسب‌ها: تعالیم اخلاق اسلامی, عبدالصالح, عارف بالله, شیخ قربانعلی ترخان, قرآن عترت حکمت معرفت

+ نوشته شده توسط بنیاد فرهنگی حضرت زهرا (س) شهرستان اهر در سه شنبه نهم آبان ۱۳۹۶ و ساعت 10:19 |