ذکرالصالحین

پیام آیت الله حاج شیخ جواد حاجی زاده - دامَت بَرَکاتُه - 

امام جمعۀ شهرستان اهر

به مناسبت نکوداشت دهمین سالگرد ارتحال

عارف باللّه جناب شیخ قربان علی ترخان - رَحمَةُ اللّهِ عَلَیه -

 

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ و صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الطَّیِّبِینَ

مردان الهی و سالکان سیر و سلوک علوی با اعتقاد به شریعت نبوی - صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ الِهِ وَ سَلَّم - و باطن آن که در اصطلاح عرفا طریقت گفته می شود، در تلاشند تا با مجاهدت ها و تهذیب نفوس به حقیقت عالم که معرفةالله است، نائل آیند. 

خداوند سبحان می فرماید: 

وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ.(عنکبوت / 69) 

البتّه سالک الی اللّه که با طیّ و سیر منازل وصول به مبدأ متعال، رفته رفته ضمیر خود را از توجّه به غیر حق بازداشته و متوجّه عالم قدسی کرده تا نور حق بر آن تابش نماید، باید اغیار را از دل بزداید تا حق سُبحانَهُ وَ تَعالی در دل منکشف گردد؛ اَلقَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلا تُسْكِنْ (فِي) حَرَمِ اللهِ غَيرَ اللهِ.

با توجه به مقام انسانی و ظرفیّت و قابلیّت آن‌که خلیفة اللّهی هم بر انسان کامل و حجّت الهی گذاشته شده، به‌جایی می رساند که در عالم کون جز خدا نبیند و ماسوی اللّه را فئ و سایۀ او تلقی می نماید و در این رهگذر با حلاوت هایی که دارد ولی با توجّه به موانع وصول به حق باید لحظه ای دچار غفلت نشود که همواره خودش را در محضر ربوبی مشاهده نماید و از اهل ذکر گردد.

مولی الموحّدین امیرالمؤمنین علی(ع) در خطبۀ 222 نهج البلاغه در فرازی می فرماید: 

«وَ اِنَّ لِلذِّكْرِ لَاَهْلاً اَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْيا بَدَلاً، فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْهُ، يَقْطَعُونَ بِهِ اَيّامَ الْحَياةِ، وَ يَهْتِفُونَ بِالزَّواجِرِ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ فى اَسْماعِ الْغافِلينَ، وَ يَأمُرُونَ بِالْقِسْطِ وَ يَأتَمِرُونَ بِهِ، وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَتَناهَوْنَ عَنْهُ، فَكَاَنَّما قَطَعُوا الدُّنْيا اِلَى الْاخِرَةِ وَ هُمْ فيها....»

شیخ بزرگوار ما مرحوم قربان علی ترخان در عین گمنامی در شهرستانِ عالم و عارف و شهید پرور اهر  در راه رسیدن به معشوق با تحمّل مرارت های زندگی و با هدایت های معنوی اساتیدشان با اخلاص و بردباری به مراحل مطلوبی رسیده بود که گاهی در سخنان و تفسیرش به آن اشاره می شد و این کمترین چندین بار توفیق زیارت آن سفرکردۀ عزیز را داشتم و دعاهای سرتاپا عاشقانه اش که از عمق جانش برمی خاست، هنوز هم در خاطرۀ معنوی بنده به یادگار مانده است. از خداوند سبحان مسئلت دارم آن سالک و بندۀ شایستۀ الهی را که همواره دعاگوی رهبری معظّم انقلاب و نظام اسلامی بود، با اولیای الهی محشور گرداند.

و اینک که مریدان و دوستداران آن بزرگوار در جهت تجلیل از مقام شامخ و بلند ایشان عزم نموده اند، بی نهایت سپاسگزارم و امیدوارم مردان الهی همواره اسوه و الگوی همگان به‌ویژه جوانان این مرز و بوم قرار بگیرد.

خداوند سایۀ بلند پایۀ مقام معظّم رهبری را مستدام بفرماید، ان شآء اللّه تعالی!

جواد حاجی زاده

امام جمعۀ شهرستان اهر

 

پیام استاد معظّم حاج شیخ علی فروغی - دامَت بَرَکاتُه -

به مناسبت نکوداشت دهمین سالگرد ارتحال

عارف باللّه جناب شیخ قربان علی ترخان - رَحمَةُ اللّهِ عَلَیه -

 

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

خدا را شاکریم که توفیق حضور بر سر سفرۀ اولیایش را بر ما عنایت فرمود تا از داشته های آنان بر ما نیز افاضه شده به مقام امن راه یابیم و از پریشانی ها و اضطراب ها، حزن ها و خوف ها رها شده با یاد خدا به آرامش جان و دل برسیم که اَلا إِنَّ اَوْلِيَاءَ اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ.

ذکر صالحین از اسباب نزول رحمت حق تعالی است پس ما محتاج یاد آنانیم تا بر مزرعۀ جان ما باران رحمت حق ببارد که بروییم و درخت وجودمان بارور شده به ثمر بنشینیم.

اگر از آسمان وجود اولیا بر عالم و آدم نبارد، به سالی دجلۀ انسانیّت به خشک رودی تبدیل می شود.

حقّ مطلب این است که آنان در حریم قدس الهی عِندَ مَلیکٍ مُقتَدِر در نشیمنگاه صدق نشسته اند و هیچ نیازی به ما ندارند؛ چرا که از جلوۀ جمال و جلال و نور و کمال بی انتهای دوست پر شده اند پس یاد آنان موجب خیزش و حرکت به سوی خیر و کمال است.

و جناب شیخ قربان علی ترخان(ره) از این طایفه بودند که سال ها در وصال دوست کوشیدند و ریسمان طاعت یار بر گردن آویختند. 

از دورۀ جوانی همّت گماردند تا خداوند از غیب استادی برایشان فرستاد؛ به همراه استادی چون آقای میر احمد آقا(ره) به تهذیب نفس پرداختند و چه بلاها و سختی هایی در این مسیر دیدند تا اینکه متحقّق به این بیان شدند: 

اَخْرِجُوا مِنَ الدُّنْيَا قُلُوبَكُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ تَخْرُجَ مِنْهَا اَبْدَانُكُمْ. 

و چه سیر و سفرهایی روحانی با استادشان داشتند و چه حکایت در  کشف و کرامات از این مرد الهی شنیدیم که آن حقایق در این بیان نمی گنجد.

اهل دلی که حسرت وصال یار را در دل سالکان کوی دوست کاشت و آتش عشق در سینۀ مستعدان برافروخت تا بار سفر بست و به سوی قدسیان شتافت. 

بی معرفت مباش که در من مزید عشق 

اهل نظر معامله با آشنا کنند

ای دوستان فرصت غنیمت شمارید و بیایید؛ از قافله عقب نمانید تا به یاد آن عزیز گرد هم آییم که رسول خدا(ص) فرمود: تَنزِلُ الرَّحمَةُ عِندَ ذِکرِ الصّالِحینَ. با یاد صالحان رحمت حق بر دلها و جانها، بر زمین و زمان می بارد تا زمینیان و زمانیان سیراب شوند.

العبد علی فروغی

 

برگزیدۀ بیانات استاد معظّم حاج شیخ علی فروغی - دامَت بَرَکاتُه -

در نکوداشت و اربعین عارف باللّه جناب شیخ قربان علی ترخان - رَحمَةُ اللّهِ عَلَیه -

به روز پنجشنبه تاریخ 25 ذی القعده 1428 هـ . ق مقارن با 15 آذر 1386 هـ . ش

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

....در مدّت چند سالی که با شیخ قربان علی - رَحمَةُ اللّهِ عَلَیه - ارتباط داشتم این حدیث را دریافتم، خداوند می فرماید: اِنَّ اَولِیائی تَحتَ قَبائی لایَعرِفُهُم غَیری. «دوستان من در زیر قبایم پنهان شده اند؛ غیر از من هیچ کس آنان را نمی شناسد.» شناختی شیخ  قربان علی که بود؟! ولیّ الله پنهان است. اینها در روی زمین اوتاد الارض هستند، اوتاد الارض! اوتاد زمین، میخ عالم وجود است؛ آرامش دهنده به عالم یک عدّه انسان هایی هستند که مست حقّند....

یک مشخّصۀ حیات این انسان این بود که اهل خیر بود؛ تلاش می کرد قلب یک نفر را مسرور کند.... اِدخالُ السُّرُورِ فی قَلبِ المُؤمِنِ.... اگر قلب یک حیوان را خوشحال کنی در نظام آفرینش اثر دارد که خودش یک بحث است تا برسد به انسان.... امام صادق(ع) فرمود: مَن سَرَّ مُؤمِناً فَقَد سَرَّنی وَ مَن سَرَّنی فَقَد سَرَّ رَسُولَ اللهِ وَ مَن سَرَّ رَسُولَ اللهِ فَقَد سَرَّ اللهَ وَ مَن سَرَّ اللهَ اَدخَلَهُ الجَنَّةَ. فرمود: هر کس یک مؤمن را خوشحال کند مرا خوشحال کرده است؛ اگر قلب یک مؤمن را به دست بیاوری قلب امام صادق را به دست آورده ای؛ قلب امام زمان را به دست آورده ای؛ قلب تمام چهارده معصوم را به دست آورده ای. فرمود: هر کس قلب مرا به دست آورد؛ [مرا مسرور کند] قلب پیغمبر را به دست آورده است؛ پیغمبر را مسرور کرده است؛ هر کس پیغمبر را مسرور کند خدا را مسرور کرده است؛ هرکس خدا را مسرور کند اَدخَلَهُ الجَنَّةَ؛ خدا بهشت را بر او مباح می کند. قرآن می فرماید: فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَاُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ.(آل عمران / 185) [بهشت] نهایت سیر است؛ هر کس که به بهشت وارد شد دیگر نجات یافت؛ رستگار شد. پیروز آن آدم است که وارد بهشت شود؛ با به دست آوردن قلب یک مؤمن. یک مشخّصۀ حیاتش این بود اِدخالُ السُّرُورِ فی قُلُوبِ المُؤمِنینَ. همین بود که درِ برکتش را گشوده و آن را به امام زمانش ربط داده بود. از عجایب روزگار است. باید زمانی سپری شود تا شناخته شود شیخ قربان علی در این منطقه [که بود.] که ها گوهر از دستشان رفته است، نشناخته اند.... خدا شاهد است این مردی که از دنیا رفته دریای کرامات بود؛ دریای کرامات! امّا فاش نکرد؛ کتوم بود....  همین طور هم رفت.... آنان که در این عالم تعالی یافته اند، برادرش هم خبر نداشته است کیست؛ پسرش هم خبر نداشته است کیست؛ همسرش هم خبر نداشته است کیست تا برسد [به اینکه] شهرش خبر داشته باشد کیست.

مشخّصۀ دومش این بود که در دوران جوانی اش شهوت جنسی را به زیر پایش گذاشته بود.... یوسف را ترک شهوت یوسف کرد.... در این باب سخنانی هست که مفصّل است؛ باید جمع بشویم و بنویسیم تا نسل آینده استفاده بکند و بداند که [انسانی] در خطّۀ خودش، در همین محیط [زندگی کرده است] ، در همین هوا تنفس کرده امّا تا کجا تعالی یافته است. چهل سال در بستر مریضی خوابیده است؛ چشمانش نابینا شده است؛ امّا یک دفعه اعتراض نکرده است؛ پروردگار عالم را حمد کرده است، این مقامی ساده است؟! انسان پنج روز نمی تواند تحمّل کند؛ جزع و فزع و اعتراضش عالم را پر می کند. به مقام شاکریّت رسیدن مگر به این آسانی است؟! اینانند مصداق قَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِيَ الشَّكُور! خداوند می فرماید: اندکند بندگان شکورم! اگر بخواهی به این آیه مصداق بیابی این جور انسان ها هستند که شکر برای آنان ملکه شده است، آنانند که به رویشان در گشوده می شود.

او انسانی بی رغبت به دنیا بود. اگر تمام دنیا را به دستش می دادی آماده بود بی درنگ همه اش را در راه خدا انفاق کند.... دنیا انسان را بی خاصیّت می کند. اگر می خواهی روحت تعالی یابد باید به دنیا بی رغبت باشی.... امیرالمؤمنین نفرمودند؟! قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلَاثاً لَارَجْعَةَ فِيهَا! تو را سه طلاقه كرده‏ام كه آن را بازگشتى نيست! ابدال آن جور هستند؛ دنیا را طلاق داده اند؛ بعد از آن به امام متّصل شده اند. می دانی که در هر زمان یک گروه خاص به امام زمان متّصل است؟! بین آنان و امام زمان پرده ای وجود ندارد!

....انسان که از روی حقیقت خدا را خواست، خداوند برایش یک راهنما می فرستد و او را بی پناه نمی گذارد؛ لذا از دوران کودکی اش با مرحوم آقای میر احمد آقا که انسانی کامل و مرتبط و از رجال غیب بود ارتباط داشت.... اینها در روی زمین حجّةالله هستند؛ حجّت را بر ما تمام می کنند. در روایت هست که خداوند برادر انسان را برایش حجّت قرار می دهد.... از دو برادر یکی  در خانواده حجّت می شود. در یک طایفه می بینی یک نفر آن قدر پاک و سالم است که خداوند او را حجّت قرار می دهد؛ حجّةالله قرار می دهد، در یک طایفه! گاهی در محلّه یک نفر را حجّت قرار می دهد.گاهی در شهر؛ یک شهر به یک نفر مهمان می شود؛ ممکن است در آنجا حجّت خدا وجود داشته باشد؛ یک ولیّ اللّه وجود داشته باشد. گاهی در یک استان. گاهی در یک مملکت، در یک منطقه. تا می روی می رسی به نظام عالم. کلّ هستی مهمان امام زمان است؛ همۀمان مهمان امام زمان هستیم.... عالم این جور است.... هر انسان به اندازۀ ظرفیّتش می تواند منشأ فیض و برکت باشد. قطعاً یکی از آن افراد هم در این عالم -کمترینش را در نظر بگیری، در این منطقه- این شخصیّت است که برای او اربعین نگه داشته ای. از رفتن به سر قبر او و فاتحه دادن غفلت نکن؛ یقین دارم بر سر قبرش حاجتت روا می شود. اینها اهل اللّه هستند؛ خاصّةاللّه هستند؛ عبد صالح پروردگار عالم هستند. بگویم اینها فداییان امام زمان هستند؛ دیگر اضافه نگویم، فداییان امام زمان! در هر زمان هستند یک عدّه که مانند شمع برای امام زمان می سوزند، از اینها هستند.

خداوند روح آنان را برای ما دعاگو قرار دهد!

اَللَّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّكَ الْفَرَجَ

وَالْعَافِیَةَ وَالنَّصْرَ

وَاجْعَلْنَا مِنْ اَعْوَانِهِ َوَاَنْصَارِهِ

وَاجْعَلْنَا مِنَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ!‏

برچسب‌ها: تعالیم اخلاق اسلامی, عبدالصالح, عارف بالله, شیخ قربانعلی ترخان, قرآن عترت حکمت معرفت